આગવું – ચિરાગ પટેલ ઓગસ્ટ 10, 2014
આપણાં તારામૈત્રકે રચ્યું વિશ્વ આગવું;
હું, તું, અને ઈશ્વર ફૂલોનું એમાં ઊગવું.
છોળો થઇ તરબોળ કરે થમ્ભેલા શ્વાસ;
પ્રેમનો વિલમ્બિત લય ભરે સુવાસ.
સ્પર્શ હિમાદ્ર તારો, ઠારે જીવન પીડા;
પળની રેત દોડતી કરે પલાયન ક્રીડા.
મોગરાની કુમાશે ઘોળ્યું રક્તચન્દન,
સુશોભિત પ્રેમબાણે ઘાયલ તારું વદન.
રેશમ-શું તામ્ર વર્ણે ફેલાય અનાવૃત્ત;
શરીર તારું આકર્ષણ, વનરાઈ આવૃત્ત.
જીવન દરિયો પી લીધો એક-એક ઘૂંટે;
ચાહે સાન્નિધ્યના પ્રાણ જીવનભર ખૂટે.
“રોશની” વગર અન્ધારીયો “દીપ” પ્રાર્થે;
મૃત્યુ સમીપે તો રોશની સન્ગ તને પ્રાર્થે!